Noemie Brousmiche
Project Controller in the Directorate of Space Transportation bij de European Space Agency (ESA).
“De ruimtevaartwereld is een wereld op zich. Ik vind dat je het beste stap voor stap te werk kunt gaan. Er zijn tal van initiatieven om je te integreren, zowel op het vlak van opleidingen, zoals via de International Space University of via de jongerenprogramma’s van ESA, BELSPO, als bij andere agentschappen zoals CNES of zelfs de industrie. Voor jongeren biedt het ESERO-netwerk ook geweldige bronnen om hun kennis over de ruimte te ontwikkelen. Aarzel niet om deel te nemen aan beurzen voor een eerste kennismaking, zoals de Salon du Bourget of andere beurzen.”
Hoe ziet een typische dag voor jou eruit?
Na tien jaar in de raketindustrie zou ik onmogelijk een typische werkdag kunnen omschrijven. In het Centre spatial guyanais (CSG) werd het dagelijkse leven bepaald door de operaties en de lanceringsdata. Iedereen richt zich op de deadlines om op tijd klaar te zijn. Als er zich een probleem voordoet, leggen alle betrokkenen hun kaarten op tafel om snel een constructieve oplossing te vinden. Toen ik daar werkte, hadden we gemiddeld tien lanceringen per jaar: de projecten volgden elkaar zonder pauze op. Naast mijn deelname aan de lanceringen trokken deze ook prominente personen – ‘VVIP’s’ – uit de hele wereld aan, waaronder verschillende vertegenwoordigers van NASA, JAXA, enz. Zo had ik het geluk om onder andere de laatste drie Franse presidenten, Richard Branson en zelfs Zijne Majesteit de Koning van België te ontmoeten!
Op het hoofdkantoor in Parijs wordt het tempo bepaald door de contacten met de lidstaten en ligt de prioriteit veel meer op programmabeheer. Om een collega te citeren: “Het lanceerplatform is het hart van de Europese ruimtevaartactiviteiten en het hoofdkantoor in Parijs is het brein”. Het dagelijkse werk is veel administratiever en politieker, maar het is zeer indrukwekkend om te zien hoe verschillende landen, culturen en industrieën samenwerken aan een gemeenschappelijk doel.
Welke richting volgde je op school?
Ik heb een vrij traditionele middelbare schoolopleiding gevolgd en gekozen voor het vakkenpakket ‘Latijn-Wetenschappen’. Daarna heb ik mijn studie gericht op sociale en politieke wetenschappen in Brussel, voordat ik een master in internationale communicatie in het buitenland heb gevolgd. Na tien jaar ervaring in public relations in de ruimtevaartsector ben ik een omscholing begonnen door naast mijn baan een studie in management en managementcontrole te volgen.
Welke aspecten zijn minder leuk?
De stress rond cruciale momenten, die symbool staan voor honderden miljoenen euro’s en jaren, soms zelfs tientallen jaren werk. Achteraf lachen we er vaak om, maar op dat moment moet je soms streng en vasthoudend zijn, terwijl vermoeidheid niet altijd de beste werkomgeving oplevert.
Wat is jouw droomjob?
Ik heb op dit moment geen specifiek doel meer, maar ik hoop zo lang mogelijk in de ruimtevaart te kunnen werken, omringd door gepassioneerde mensen.
Welke niet-technische vaardigheden heb je nodig voor je job?
Nauwkeurigheid, kunnen samenwerken in een multiculturele omgeving, voortdurende verbetering. Die skills verwierf ik in de praktijk, door beetje bij beetje te evolueren door elke ervaring heen.
Wat is het coolste aan jouw job?
Werken aan projecten die de ruimte in gaan, samen met gepassioneerde collega’s met zeer uiteenlopende achtergronden en nationaliteiten.
Hoe ben je terecht gekomen in deze job?
Dankzij de “Young Graduate Trainee”-mogelijkheid van het Europees Ruimteagentschap heb ik mijn hele carrière te danken en ik raad het ten zeerste aan aan alle pas afgestudeerden die geïnteresseerd zijn in de ruimtevaart! Met een diploma op zak dat niet wetenschappelijk was en niets te maken had met techniek of ruimtevaart, had ik nooit gedacht dat ik in de ruimtevaart terecht zou komen. En toch zijn alle beroepen nodig! Je moet echt niet aarzelen om de sprong te wagen, de jongerenprogramma’s zijn echt bedoeld als springplank voor jongeren.
De ruimtevaartwereld is vrij klein. Men had me gezegd dat “als je er eenmaal in zit, je er niet meer uit wilt”. En dat is in mijn geval bevestigd: mijn YGT bij ESA leidde tot een tijdelijk contract bij het Franse ruimteagentschap, daarna tot een vast contract bij de lanceeroperator Arianespace… waardoor ik in een goede positie kwam om terug te keren naar ESA met een goed “360°”-overzicht van de sector.
Wat denk jij dat de grootste uitdagingen of veranderingen in jouw werkveld zullen zijn in de komende 10 jaar?
Momenteel werk ik als projectcontroller voor de grootste monolithische motor die zowel in de Ariane 6- als de Vega C-raket wordt gebruikt. Een van de grote uitdagingen van het beroep bij ESA op dit moment is het digitaliseren en integreren van kunstmatige intelligentie in onze processen op een uniforme manier binnen het hele agentschap. Mijn advies zou zijn om altijd open te blijven staan en op de hoogte te blijven van de laatste trends.
Wat was voor jou het meest waardevolle moment in je carrière tot nu toe?
De eerste vlucht van Sojoez vanuit Frans-Guyana en die van de kleine Italiaanse raket Vega.
De presidentiële en koninklijke bezoeken.